Asterix en Obelix gaan op 23 oktober 2025 weer op reis in een nieuw avontuur van Fabcaro en Didier Conrad.
In tegenstelling tot hun reis naar de besneeuwde steppen van de Sarmaten (Asterix en de Griffioen, 2021), gaan ze dit keer naar een veel zonnigere bestemming.
Het is dus in het uiterste zuidwesten van het Romeinse Rijk waar we binnenkort onze Gallische vrienden zullen ontmoeten, in een land dat befaamd is om zijn rijkdom aan historische monumenten, zijn culinaire specialiteiten en vooral de vrijgevigheid van zijn inwoners.
PAK JE KOFFERS EN REIS MEE NAAR LUSITANIA!
IN AFWACHTING VAN DE ALBUM RELEASE OP 23 OKTOBER, VERTELLEN DE AUTEURS ONS WAAR ZE HUN INSPIRATIE VANDAAN HEBBEN GEHAALD.
Fabcaro, waarom heb je ervoor gekozen om onze Gallische vrienden mee te nemen naar Lusitania?
Allereerst moesten we natuurlijk een bestemming vinden waar onze vrienden nog nooit geweest waren. En ja, al met al wordt het aantal opties steeds kleiner, want onze Galliërs hebben al aardig wat gereisd!
En daarnaast wilde ik graag een zonnig en kleurrijk album in een Mediterraans land, dat enigszins een vakantiegevoel opwekt. Dus Lusitania (wat tegenwoordig Portugal heet) kwam al snel in me op. Ik was er al een paar keer op vakantie geweest en ik vond het geweldig! De mensen zijn ongelofelijk gastvrij.
Hoe heb je dit album voorbereid?
We hadden het voordeel dat het om een bestaand land ging, niet ver van huis en waar we dus makkelijk naar toe konden gaan. Tijdens het werken aan het album ben ik met de uitgever naar Portugal afgereisd om verschillende plaatsen te bezoeken en me onder te dompelen in de cultuur, de sfeer, de lokale specialiteiten en zo aantekeningen te maken, rond te kijken en foto’s te nemen.
Wat kun je ons vertellen over de verhaallijn?
Het enige wat ik kan vertellen is dat een voormalige Lusitaanse slaaf die we hebben ontmoet in Asterix en de Romeinse Lusthof onze vrienden om hulp komt vragen…
© C. Guibbaud
© C. Guibbaud
Didier, ben je al eens in Portugal geweest? Inspireerde deze bestemming je meteen?
Ik ben een aantal jaar geleden in Portugal geweest en heb echt van het land genoten. Fabrice Caro heeft op de bestemming een geweldige fotoreportage gemaakt die me waardevolle aanknopingspunten heeft gegeven. Om het verder aan te vullen, heb ik online research gedaan. Ik houd ervan om reisalbums te tekenen, om de schilderachtige landschappen weer te geven en om referenties naar de cultuur van het land, uiteraard met een knipoog, in de tekeningen te verwerken. En laat aan beiden nu net geen gebrek aan zijn in Portugal!
Racontez-nous la création de ce visuel. Pourquoi ce choix ?
De “calçada portuguesa” is een symbool van nationale identiteit en behoort zelfs tot het culturele erfgoed van Portugal. Fabrice overlaadde me met foto’s van geplaveide straten en pleinen. Het leek me vanzelfsprekend om hulde te brengen aan het enorme vakmanschap waarmee elk van deze zwart-witte kasseien met de hand is uitgehakt en gelegd. Het heeft me ook veel tijd gekost om de kasseien één voor één te kunnen namaken. Voor het motief heb ik de vis gekozen die symbolisch is voor het land: de “bacalhau”, oftewel de welbekende Portugese kabeljauw.
Bekijk ook alvast de albumpagina met meer info!